Het duurt nog wel even voordat we de Formule 1 weer in Nederland ehh ik bedoel Assen zien. Tot die tijd moeten we het doen met de Jumbo Racing Days en Gamma Racing Days. Maar er is nóg een evenement waar Formule 1-auto’s de hoofdrol spelen. En als ik zeg Formule 1-auto’s, dan bedoel ik echte Formule 1-auto’s. Raceauto’s zoals ze bedoeld zijn. Brute acht- en twaalfcilinders die in je nek brullen terwijl je zit ingesnoerd in een stalen sigaar met de kreukelzone van een blik sardientjes. Waar alleen echte mannen het uiterste van durven te vragen. Ik heb het natuurlijk over de Historic GP op Zandvoort.
Benzinelucht
De meeste mensen kiezen voor een duinkaartje (vergelijkbaar met een talud-kaart op het TT Circuit). En terecht. Wat is er mooier dan de hele dag met de zon op je hoofd de zeelucht benzinelucht op te snuiven, terwijl je geniet van het geluid van opgevoerde Fordjes Escort, hoogtoerige Mini’s en snerpende E30 M3 DTM’s – nou ja tot het moment dat de Lola T70 van David Hart voorbij krijst en je eigenlijk alleen nog maar je vingers in je oren wilt steken. Toch koos ik dit jaar voor een paddockkaart. Dichter op de actie zeg maar.
De Historic GP is een soort Goodwood Revival. Deze zalige derrière behoort toe aan de Lancia Rally 037. Mooi detail: de met een TY-rap opgerolde ‘mudflap’, die er tijdens rally’s voor moest zorgen dat het publiek van Group B ’s avonds naar huis kon zonder gaten in hun hoofd.
Arturo Merzario
Naast de paddock kun je de hele dag tussen de fotografen met witte lenzen gaan staan, en hopen op het perfecte scherpe plaatje van die 250 GTO waar je voor kwam, maar in de paddock speelt zich het echte feest zich af. Waar je de motorolie echt kan ruiken, je opgeschrikt wordt door een plotseling brullende V8 en waar je Arturo Merzario tegen het lijf loopt terwijl iedereen zich afvraagt wie die oude vent met hoed toch is. Je wordt er haast overreden door een Mustang, omdat je even stond weg te dromen bij die Ferrari 250 SWB (je leest het goed, een 250 SWB ja) die even subtiel langs de kant geparkeerd staat.
James Hunt
In een rustiger hoekje van de paddock word je ineens aangesproken door een man die de Formule 2-auto van zijn jeugdheld James Hunt kocht en nu vraagt hoe “jullie Max” het heeft gedaan. Een klein uurtje later zie je hoe hij door zijn eveneens op leeftijd zijnde echtgenote in de auto wordt geperst geholpen om zich daarna een half uur lang James Hunt himself te voelen. Op het circuit net een stel jonge gasten die vechten om de laatste centimeters, maar terug in het rennerskwartier weer één grote familie.
Kortom, de plek waar je de gezichten ziet, de liefde voor de historie, het enthousiasme, de vieze handen, de focus, de onhandigheid en ga zo maar door. De plek waar je er ineens middenin staat. Heel dichtbij, bijna onderdeel van. Daarom zal je mij als fotograaf en liefhebber meer in de paddock treffen, dan langs de baan…
Jorn Veerbeek is fotograaf en petrolhead, maar niet per se in die volgorde. Zijn zeeblauwe custom Moto Guzzi ken je misschien al van deze oogstrelende fotoshoot met Olympisch shorttrack-kampioen en Niels’ Garage-vriend Suzanne Schulting.
Praat mee